بسم الله الرحمن الرحیم

نام مبارک : علی

لقب معروف : سجاد

کنیه شریف : ابو محمد

نام پدر : حسین بن علی

نام مادر : شهر بانو

محل ولادت : مدینه طیبه

تاریخ ولادت : پانزدهم جمادی الاول سال سی و شش ، یا پنجم شعبان سال سی و هشت هجری

محل شهادت : مدینه منوره

تاریخ شهادت : بیست وپنجم محرم سال نود و چهار یا نود و پنج هجری بنا بر مشهور

محل دفن : قبرستان بقیع

علت شهادت : مسمومیت به زهر

نام قاتل : هشام بن عبدالملک

مدت عمر : پنجاه و هفت یا پنجاه و هشت سال

مدت امامت : سی و چهار یا سی و پنج سال

طاغوتهای زمان : نه نفر از یزید تا هشام بن عبدالملک دهمین خلیفه بنی امیه

تعدادی از القاب آن حضرت : زین العابدین ، سید الساجدین ، سید ، عدل ، زکی ، حبیب ، امین ، سجاد ، سید العابدین ، کریم الطرفین ، ابن الخیرتین .

کنیه های آن حضرت : ابوالحسن ، ابو محمد .

همسران آن حضرت : همسر آن بزرگوار حضرت فاطمه دختر امام حسن مجتبی (ع) و شش همسر دیگر که ، همگی کنیز بودند .

فرزندان آن حضرت : 1- امام محمد باقر (ع) : فرزند فاطمه دختر امام حسن مجتبی (ع)

2- عبدالله ، 3- حسن 4- حسین 5- زید 6- عمر :

7- حسین اصغر ، 8- عبدالرحمن 9- سلیمان 10- علی 11- خدیجه 12- محمد اصغر 13- فاطمه 14- علیّه 15- ام کلثوم .

شمه ای از فضائل و معجزات آن حضرت : ابن بابویه از حضرت امام محمد باقر (ع) روایت کرده که : پدرم علی بن الحسین هرگز نعمتی از نعمتهای خدا را یاد نکرد مگر آنکه برای شکر آن نعمت سجده کرد و هر گاه از نماز واجب فارغ می شد ، سجده می کرد و هر گاه توفیق می بافت که میان دو نفر صلح برقرار کند برای شکر آن سجده می کرد و اثر سجده در پیشانی مبارک آن حضرت نمایان بود و به این سبب آن حضرت را امام سجاد می گفتند .

***

سعید بن المسیب از ابن عباس روایت کرده که حضرت رسول اکرم فرمود : روز قیامت منادی ندا کند ، زین العابدین کجاست ، پس میبینم که فرزندم علی بن الحسین را در آن هنگام با تمام وقار و سکون صفوف اهل محشر را بشکافد و بیاید .

***

در کشف الغمه است که سبب ملقب شدن آن حضرت به زین العابدین بدین دلیل است : که شبی آن حضرت در محراب عبادت به تهجّد و راز و نیاز ایستاده بود ، سپس شیطان به صورت مار عظیمی ظاهر شد که آن حضرت را از عبادت خود از دارد . حضرت به او توجهی نکرد تا شیطان آمد و انگشتان پای آن حضرت را در دهان گرفتو گزید ، به نحوی که آن حضرت را مجروح نمود ولی حضرت توجهی نکرد . وقتی حضرت از نماز فارغ شد ، او را از خود دور کرد و فرمود : ( دور شو ای ملعون ) و باز متوجه عبادت خود شد ، پس صدای هاتفی را که شنید ، سه مرتبه او را ندا کرد ؛ ( انت زین العابدین ) (( تویی زینت عبادت کنندگان )) سپس لقب زین العابدین در میان مردم ظاهر شد و مشهور گشت .

***

در کشف الغمه است که حضرت امام محمد باقر (ع) فرمودند : مرا پدرم به این فرمایشات نصیحت کرد . که ای فرزندم با پنج طبقه از مردم مصاحبت نکن و با ایشان سخن نگو و رفاقت نکن . عرض کردم : فدایت شوم ، این جماعت چه کسانی هستند ؟ فرمود : با فاسق یار مشو زیرا : او تو را به یک خوراک یا یک لقمه کمتر از آن می فروشد . عرض کردم : کمتر از آن چیست ؟ فرمود : به طمع لقمه تو را می فروشد ، ولی به آن نمی رسد .

با بخیل مصاحبت نکن زیرا تو را از مالش محروم می نماید در وقتی که نهایت احتیاج به آن را داری .

با کذّاب مصاحبت نکن ، زیرا او به منزله سراب است و دور می کند از تو نزدیک را ، و نزدیک می کند به تو دور را .

با احمق مصاحبت نکن ، زیرا او می خواهد تو را نفع رساند ، اما از نادانی خود تو را ضرر می رساند .

با قاطع رحم مصاحبت نکن ، زیرا من یافتم او را ملعون ، در سه موضع از کتاب خدای تعالی .

***

در دینه المعاجز از ابو جعفر طبری مروی است که : علی بن یزید گفت : در خدمت حضرت علی بن الحسین (ع) بودم وقتی که از شام به مدینه طیبه می رفت با جماعتی از زنان از احترام و فروگذاری نمی کردم و همیشه به ملاحظه احترام ایشان دورتر فرود می آمدم ، وقتی به مدینه وارد شدند حضرت پاره حلی و زیور خود را بای من فرستادند ، من قبول نکردم و گفتم : اگر حسن سلوکی در این مقام از من ظاهر گشت ، محض خشنودی خدای تعالی بود . آن حضرت سنگی سیاه و سخت برگرفت ، و با انگشتر مبارک بر آن نقش نهاد و فرمود : این را بگیر و هر حاجتی که داری ، از آن بخواه . می گوید قسم به آنکه محمد (ص) را مبعوث به حق فرمود ، که من در سرای تاریک از آن سنگ طلب روشنی کردم ، بر قفلها روشنایی می داد گذاشتم بازمی شدند ، و من آن را به دست می گرفتم ، حضور سلاطین می رفتم و از ایشان بدی نمی دیدم .

***

حضرت امام محمد باقر (ع) فرمودند : پدرم به سفر حج بیرون شدند و رفتند تا به یک وادی مابین مکه و مدینه رسیدند . ناگهان مردی راهزن به آن حضرت برخورد کرد و به حضرت گفت : (( فرود آی )). حضرت فرمودند : به چه علت ؟ گفت : تو را بکشم و اموالت را بر گیرم . حضرت فرمودند : هر چه دارم با تو قسمت می کنم و بر تو حلال می نمایم . گفت : نه . فرمودند : برای من قدری که مرا به مقصد برساند بگذار . قبول نکرد . پس حضرت فرمودند : ((فًاًینٍ رًبک قال نائمٍ ))(پروردگارت کجاست ؟ )

گفت : خواب است .

در این زمان دو شیر حاضر شدند و یکی سرش را و دیگری پایش را گرفتند و کشیدند . پس حضرت فرمود : گمان کردی که پروردگارت از نظر تو در خواب است . جزای تو این است ، پس عقوبت خود را بچش .

حضرت شهر بانو مادر گرامی آن حضرت : مادر امام سجاد (ع) به نام شهر بانو ، یکی از دختران یزدگرد سوم ، آخرین پادشاه ساسانی بود . در مورد نام او ، نامهایی مانند : سلامه و غزاله نیز گفته شده است . او پس از فتح ایران به دست سپاه اسلام ، به صورت اسیر وارد مدینه شد و در مدینه به انتخاب خود ، با امام حسین (ع) ازدواج کرد . قبل از آنکه مدائن به دست سپاه اسلام فتح گردد ، شهر بانو شبی در عالم خواب دید که پیامبر (ص) همراه امام حسین (ع) به ایوان کاخ مدائن وارد شدند ، و خطاب به او فرمودند : ای دختر پادشاه عجم ! من تو را نامزد حسین (ع) نمودم .

او شب بعد ، حضرت زهرا را در خواب دید که به او فرمود : تو نامزد پسر من و عروس من هستی ، به زودی مسلمانان بر شما پیروز می شوند و تو اسیر آنان می گردی ، نگران نباش که به زودی وصال شوهرت ، پسر حسین (ع) خواهی رسید

امام محمد باقر (ع) فرمودند : هنگامی که شهر بانو به عنوان اسیر وارد مدینه شد دختران مدینه برای تماشای او سر می کشیدند ، و مسجد از پرتوش درخشان گشت ( کنایه از اینکه حاضران در مسجد با دیدن جمال او ، شاد و شگفت زده شدند ) عمر به او نگریست ، او رخسار خود را پوشید و به زبان فارسی گفت : (( اُف بیروج بادا هرمز)) ( وای ! روزگار هرمز سیاه شد ) عمر (که زبان فارسی را نمی دانست ) گفت : آیا این دختر به من ناسزا می گوید ؟ سپس متوجه او شد تا او را بفروشد . امیر المومنین علی (ع) به عمر فرمود : (( تو این حق را نداری ، اختیار انتخاب را به خودش واگذار کن ، هر مردی را که او به شوهری برگزید ، مهریه اش را از سهم بیت المال همان مرد ، حساب کن . )) عمر رأی امیر المومنین علی (ع) را پذیرفت و به شهر بانو اختیار داد . شهر بانو جلو آمد و حسین (ع) را انتخاب نمود . ( وبه این ترتیب حسین (ع) را به عنوان همسر برگزید .) امیر المومنین علی (ع) به او فرمود : نامت چیست ؟ او پاسخ داد : جهانشاه . حضرت علی فرمود : بلکه نام تو شهر بانویه است ، سپس به حسین (ع) فرمود : ( یا ابا عبدالله لَیَلِدَنَّ لَکَ مِنها خَیرُ اَهلِ الاَرضِ ) (( ای حسین ! حتماً از این دختر ، بهترین شخص روی زمین ، برای تو متولد می شود . )) هنگامی که شهر بانو را به عنوان اسیر به مدینه آوردند ، حضرت امیر المومنین علی (ع) از او پرسید : از پدرت در حادثه فیل سواران و شکست سپاه ایران چه سخنی را به خاطر داری ؟ شهر بانو در پاسخ فرمود : به خاطر دارم که پدرم در آن هنگام می گفت : هر گاه اراده خداوند بر چیزی غالب شد ، همه آرزوها در برابر آن خوار گشته و ناکام گردد ، و هر گاه مدت عمر و شوکت انسان به پایان رسید ، مرگ خواهد آمد و چاره ای جز تسلیم شدن در برابر آن نیست .

حضرت امیر المومنین علی (ع) فرمودند : به راستی پدرت چقدر نیکو سخن گفته است ، همه امور در برابر مقدرات الهی خوار و تسلیم گردند ، تا آنجا که وقتی اجل فرا رسید ، بر تدبیر و خواهشهای انسان ، چیره و پیروز گردد . حضرت شهر بانو پس از ولادت امام سجاد (ع) از دنیا رفت .

طبق مشهور محل دفن ایشان مدینه منوره می باشد .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: